Herkomst
De wortels van het ras Manx liggen op het Britse Isle of Man, dat vlak bij Groot-Brittannië in de Ierse zee ligt. Naar alle waarschijnlijkheid is daar ongeveer vier eeuwen gelden een spontane mutatie opgetreden die resulteerde in de geboorte van een staartloze kitten. Dit kitten groeide op tot een sterke volwassen kat en heeft zich kunnen voortplanten, zodat er langzaam maar zeker steeds meer staartloze katten op het eiland geboren werden. Gezien de geïsoleerde ligging van het eiland waren er op den duur meer staartloze boerenkatten dan katten met staart. Het bestaan van deze bijzondere katten bleef niet onopgemerkt bij kattenliefhebbers uit andere delen van de wereld. Meldingen van importen werden reeds in 1830 gemaakt, en op kattententoonstellingen in de VS en op het Europese vasteland werden omstreeks 1890 al Manxen uitgebracht.
De enorme belangstelling van kattenliefhebbers uit het buitenland heeft de regering van het Isle of Man in de jaren 50 ertoe gebracht om een staatscattery op te richten om de leegstroom van katten een halt toe te roepen. Begin jaren 90 is deze gesloten omdat ze verlies draaide.
Het ras heeft op het Isle of Man nog steeds een officieel beschermde status.
Karakter
Manxen stralen een bepaalde rust uit. Het zijn over het algemeen aanhankelijke katten die het met ander katten en met honden, maar ook met mensen en kinderen goed kunnen vinden. Al hebben sommige de neiging zich aan een bepaald persoon binnen het gezin in het bijzonder te hechten. Manxen zijn ondanks hun rustige en evenwichtige karakter bijzonder speels en blijven dit tot op hoge leeftijd. U doet er dan ook goed aan ervoor te zorgen dat er voldoende speeltjes en een flinke krabpaal in huis zijn.
Verzorging
De vacht van de Manx heeft niet veel verzorging nodig. Het is voldoende om de kat regelmatig te borstelen met een zachte borstel en daarna lichtjes door te gaan met een grove kam. Tijdens de rui kan extra borstelen nodig zijn.
Uiterlijke kenmerken
Lichaam
De Manx is een stevige, middelgrote kat met een goed bottenstelsel die een ronde en compacte indruk maakt. De achterpoten zijn duidelijk langer dan de voorpoten, zodat de rug een oplopende lijn vertoont. De poten zijn gespierd. Er zijn vijf verschillende staartlengten bekend; de compleet staartloze word ‘rumpy’ genoemd, de ‘rumpy-riser’ is een kat die niet meer dan drie heiligbeenwervels heeft, maar ook geen staartwervels. De ‘stumpy’ heeft een kort stompstaartje, de ‘longie’ is een kat met een incomplete, verkorte staart en de ’tailed’ is een Manx met een volledige staart.
De drie eerste min of meer staartloze variëteiten kunnen worden tentoongesteld, de andere twee zijn enkel goed voor de fok.
Kop
De kop is rond, met een glooiende neuslijn.
De oren zijn niet te hoog aangezet, breed en open aan de basis en ze staan wat naar buiten gedraaid.
De ogen zijn groot en rond.
Vacht
Er worden twee verschillende vachten erkend bij de Manx, namelijk de korthaar en de halflanghaar. De kortharige Manx heeft een dubbele vacht die heel zacht en dik aanvoelt doordat de zachte korte ondervacht de middellange dekvacht opstuwt.
Kleurschakeringen
Manxen worden alleen gefokt in natuurlijke boerenkattenkleuren, dus kleuren zoals die voorkomen bij normale Europese huiskatten. Met niet-natuurlijke kleuren worden onder meer kleuren als chocolate en burmese kleuring bedoeld, ook colorpoints en ticked tabby’s zijn geen ‘natuurlijke’ vachtaftekeningen.
Veel voorkomende kleuren zijn rood, zwart en blauw, eventueel in tabbypatroon en met witte aftekeningen of geheel wit.
De oogkleur is bij de Manx van ondergeschikt belang: geel, groen en tinten geelgroen komen veel voor, maar witte katten kunnen ook blauwogig of odd-eyed zijn.