Bij katten wordt amyloïdose vooral gezien in de alvleesklier, de nieren, de lever en de darmen.
De afzetting van amyloïd in de alvleesklier vindt plaats in de zgn. eilandjes van Langerhans. Dit zijn de groepjes cellen die insuline produceren. Amyloïd afzetting in de alvleesklier wordt dan ook geassocieerd met het ontstaan van diabetes mellitus type II bij de kat.
Amyloïdose van de nieren bij katten zien we voornamelijk in het niermerg en minder in de schors van de nieren. In beginsel ziet men een relatief langdurig ziektebeeld gekenmerkt door vermagering, slechte vacht een groot urinevolume. Pas als ook de glomeruli (dit zijn de filter-units van de nieren, gelegen in de nierschors) bij het proces betrokken raken ontstaat ook een ophoping van gifstoffen in het bloed (uraemie).
De aantasting van de lever bij lever-amyloïdose kenmerkt zich door een steeds brosser worden van het leverweefsel, waardoor de lever uiteindelijk kan scheuren en er een snelle dood optreedt ten gevolge van een acute inwendige verbloeding. In de meeste gevallen zien we hieraan voorafgaand geen klinische symptomen, maar het is ook mogelijk dat er verschijnselen als ernstige vermagering en uitputting of geelzucht gezien worden.
Darmproblemen ten gevolge van amyloïdose zijn braken en diarree, soms met ernstige vermagering.